Dat Zäpfchen
Personen... Wilm und Stina
(Stina deckt den Frühstückstisch, Wilm kommt stöhnend herein, fasst sich an den Allerwertesten)

Wilm: Oh je, oh je, wat was dat wär ne Nacht, kinn Ooge häbb ick to makt... oh nee, oh nee..
.
Stina: Wilm, jetzt will ick dieh aber äs wat seggen. De ganze Wäke stönns miej noh all wat vör, jeden Morgen büss an't lamenteern, Vandage is den Napp awer no vull, sofort gehs du noh no den Doktor henn. De sakke wödd noh up den Grund goan, so geht dat nich wieder. To,,, sätt diej und grink ne Tasse Koffie un ät een bättken, vielliecht geht dann bäter.

Wilm (setzt sich vorsichtig hin, springt dann aber gleich wieder auf ) dat ist joh gerade mienen wunden Punkt, sitten kann ick ook nich, nich vernünftig loopen, nich liggen..... un de Piene... ick kannt nich mehr häbben.. ick goh doch noh den Doktor , so holl ick dat nich mehr ut.

Stina: Dann mak diej man flott up den Patt, wenns fröh genun doar büss , dann büss ook flott dran.

Wilm: Ick drink bloß ne Schluck Koffie, Äten schmeck miej sowieso nich . (zieht seine Jacke an, trinkt einen Schluck Kaffee und schlurft hinaus) Bäs glicks...

Stina: (frühstückt und liest die Zeitung) Wat sünt de Mannslöh doch mangsens unbeholpen. Dagelang geht dat no all so met mienen Wilm, ick bün jo äs gespannt, wat doabie herut kümmp.

Wilm; ( kommt herein mit einem Zettel in der Hand)

Stina: (springt auf und fragt neugierig)
Na, wat is dann noh.. wat häff den Doktor seggt?

Wilm: Ja, seggt häff he ook nich vull, Ick moss toerst häs mienen Allerwertesten friemaken, miej dann so henstellen, dat he dat sehn konn, wo miej dat weh däh. (macht nach, wie er gestanden hat) un... dann häw hw sick de Saak bekäcken.

Stina: jo.. un.. wat häff he dann noh seggt?

Wilm: Hm.. hmmm...sagg he.. hmm . hmmm, joh!

Stina: (äfft nach) hm.hmm.hmm.hmm dat was alles , bloß tweemol hmm hmm?

Wilm: Jooo un dann häff he miej düssen Zettel in de Hand drückt un he meenen... das wird Ihnen bestimmt helfen.... Ick frog miej, wie miej den Zettel vanne Piene affhelpen kann.

Stina: Loot häs sehn, mein Gott nee, wat büss du doch ne Ossen!! dat is doch een Rezept, doa muss du met noh de Aptheke hen, doa kriggs du dann Pillekes or wat drup, too Mann loop flott, is jo man ümme Ecke.

Wilm geht ab..

Stina: (kopfschüttend) häbb ick dat nich seggt .. unsölwständig un unbeholpen (räumt Tisch ab) öwwerläggen doot se erst gar nich.

Wilm: ( kommt zurück mit einem größeren Karton) Sooo , jetzt bün ick gespannt up dat Zeugs, ow miej dat wirklich Linderung bregg.

Stina: To.. no mak doch de Kiste loss, kiek wiej äs, wat drin is.

(packen beide die Kiste aus,lesen den oben liegenden Zettel)

beide: Zäpfchen...

Wilm: Un hier steht... ins After einzuführen.
(beide sehen sich verständnislos an)

Wilm: Stinaaa... häss du ne After ???

Stina: iiiick?? neee.. wie sall ick doato kommen ... is dann kinne inne Schachtel drin... (untersuchen die Schachtel) nää nix drin...

Wilm: ja, wat mak wiej dann noah... ohne after könnt de Dinger jo nich helpen.

Stina: Du Wilm, wätts wat... goh es ewens noa ussen Noaber Franz un froog ehm, oww he diej wall sienen after vör een paar Dage lehnen(leihen) könn..

Wilm: Goode Idee Stina.... hoffentlich häff he bloß eenen. (Geht ab)

Stina: (ratlos und kopfschüttelnd) Up Idden kommt de Dokters awer ok... Zäpfkes verschriewen , awwer kiennen After , hadde doch wall bäides verschriewen konnt, wenn man dat doch unbedingt doabie brukt. Jetz kann man sehn, wie man to son Ding kümmp.

Wilm: (kommt verärgert zurück)

Stina: Wat ist... häs noh soon Ding?

Wilm: Näää. Franz woll miej sienen After nich lehnen(leihen). he sagg, ick hadde ehm nämlich de Knieptange van vör dree Wäke ook noch nich wär trüggebracht , de ik lehnt hadde,

Stina: Soone Pingelpott abber ok.. Noabers nich es helpen, wann se in Not sünnt..Ja aber Wim.... rinn mütt de Dinger aber ...ow met oder ohne After................
wätts wat, ick mak diej een schön Botträmken met Läwerwoste, de Zäpfchen sünnt jo nich so hat, de schnied ick in fiene Schiewen...un dann doadrup. Rinn in dienen Liew mut dat jo... wennt helpen sall

Zäpfchen (Marzipanrollen in Staniolpapier) werden ausgepackt in Scheiben geschnitten, auf Butterbrot gelegt und

Wilm: ( isst und schluckt, trinkt Kaffe dabei, schlürft ab und zu dann sagt er) ..
Lecker ist dat awwer nich...
dat hadd ick mij ook bäter int Gatt stoppen konnt..

Viel Spaß


nach einem Witz im Plattdeutschen ausgearbeitet

© lillii (L.R.)
haben das dann beim bunten Nachmittag aufgeführt.. Lachen ist garantiert.

Anzeige

Kommentare (0)


Anzeige