De Harvst
eigenes Foto
De Harvst
De Harvst is trokken no inn't Land -
dat Koorn, de Äerpels inne Schüür
all dütt, dat is een grootet Pand
för't Lewen, no wöd't nich to düür,
alls lagert föör de Wintertied -
de noahste Sommer is noch wied.
Dat Veeh, dat is lang uppen Stall;
De Rööpen de sünd rundüm vull -
för so wat sorgt de Buren all.
För een paar Monde langt et wull-
se brukt noh fresen nich un smachten,
doa is alltieds good drupp to achten.
De Bööm, de smiet dat Loov herunner,
de Wind de wait't to groote Hopen,
doa kruupt de Winterschlöaper drunner,
so aff un an süht man se loopen.
Ant Herdfüür is't no mollig warm
un Moder nümmp eern Kind in'n Arm.
©lillii (Luzie Rudde)
De Herbscht
De Herbscht is kumm iwwer das Land.
Beim Korn is schunn das letzte Scheere
fer denne große Proviand,
vun dem mer unser Lewe zehre
in derre lange Winterzeit,
die gar nimmeh so arisch weit.
Des Vieh schunn un de Stall gehol;
die erschte Trauwe schunn geles;
sie ware des Johr ziemlich voll.
De Wingertsmann, der feiert des.
A gelts de Silo jetzt zu fille,
wo Grunbeere und Riewe quelle.
Die Bääm schmeiße ehr Laab jetz ab,
de Wind baut's uff zu große Haufe.
Die Weinterschläfer unne drunner,
die sieht mer nor noch selde laafe.
Am Herdfeier, do isses waarm;
do nemmt mer sich gere in de Aarm.