dui Sonn scheint scheee


dui Sonn scheint scheee

Dagdäglich lieg i auf dr Lauer,
denn Regadäg, Schnee, Graublschauer,
sen längscht vorbei on d’Sonn scheint scheee …
Bloooß nachts isch’s ned so ganz ok.
 
So Minusgrade mag ER ned,
i merks ned so, ben nachts em Bedd,
doch frag i mi jetzt Dag fir Dag,
wann ER denn endlich komma mag.   😔 seufzzz
 
Scho monatlang ischer vrschwonda,
vrbuddelt en dr Tiefe dronda,
dess muss an seine Gene liega …
doch dr Friehling muss jetzt wach ihn griega.
 
ER fehlt mr scho, do ben i ährlich,
`s ischs gleich Liad, on drzua alljährlich,
kaum dass dr Herbscht saen Abschied nemmt,
vrgriachd ER sich … wortlos … on pennt.
 
Oft denk i mir, i däts ao gern,
oefach vrschwenda en dr Fern,
am schenschda wär’s, mr däds zu zweit,
ned diaf wia ER, doch eeeeeeeeendlos weit.
 
Am letschda Zipfl von dr Welt,
wo niemand jemand überfällt,
wo’s weder Elend gibt noch Trauer,
statt Platzrega bloooß sanfte Schauer ...
Dort däded mir ons niederlassa.
                       

Doch jetzt muss i ganz kurz mi fassa,
denn underm Heu hör i a Raschla,
ER hat sich wirklich wegga lassa ...

      Elsa.JPG  


I heng jetzt gschwend no äbbes dran,
weil iber d‘ ELSA beim Vrzehla,
i vomma  ER doch gfaslt han:
 
Dess isch ganz gwies koe domms Vrseha,
weil, als dess Viechle ausgschlupft isch,
on dess kannsch sicherlich vrschteha,
had niemand gsäh … isch’s Fleisch? isch’s Fisch?  😲
 
So had mir d‘Grott hald gschlächtslos kauft …
doch namalos, dess wär vrkehrt,
dann kurzerhand gschwend Elsa dauft.
ER had sich nie do drieber bschwert ;-)
 


Anzeige

Kommentare (0)


Anzeige