Luusdeckl
Elvsegler-Mütz'n sünd nich dat sölbe
as Prinz-Heinrich-Mütz'n (an de Elbe).
Helmut Schmidt's
Prinz Heinrich Mütz;
De
harr n'Rand, - 'n grot'n.
- jüst so as he: -
för 't Renomee.
Und ward nur so anbot'n,
aber
nee;
de döögt nich recht;
Sünd bi 't Segeln blots im Weg.
Musst di dükern, gau; sofort:
geiht Prinz-Heinrich öber Bord.
Und dien Kopp is nich mehr schützt.
Nee: so'n Mütz is nix .
… dit is nu keen Witz:
kiek mol : düsse Mütz.
De he 'ck unverhofft
nüülich
ob 'n Flohmark kofft.
Mann !! Gefüll mi de!
Se wär jo „niegelnee“,
sä he.
Dree Euros, „Hopp!“
harr 'ck se op 'n Kopp!
Bruuk ick Moot? „Sitt“ se good?
Gefallt se di? - Steiht se mi?
Is se schön - oder „selten“?
Warr 'ck jetz as 'n saylor gelten?
Kuhli, de ole Seebär
Harr so eene, - is lang' her.
Dat wär jüst son platten,
blau'n. - oder swatt'n
Deckl mit 'n veel to kott'n Schirm -
öber siene Denker-Stirn.
Hest de nich sehn? De Mütz wär schön!
„Elvsegler“ heet se doar
an de Küst dat is woahr.
Und de ward nie, nie, grood
opsett. Wär' jo schood!
De gehört nu mol scheev!
Worüm?
„'n beten scheev hett Gott leev !“
© => kolli
[/size]
Kommentare (0)